na Autostradzie Słońca
słońce zgasło
lecz anna ma swój zegar -

bije skurczem mięśnia
falowaniem połamanych skrzydeł
serdecznie wskazuje czas
strzałka stracona
wywróconych płaszczyzn
nagłym rozsiewem jesieni
ku zapalającej się w dali
śnieżycy świec

i odtąd potyka się godzina
w żyłach opadają liście krwi
w mysłach zrywa się wichura
cofa się

na jakich skrzydłach
do początku
do zera

każdy jest anną

Jan Nagrabiecki



- NAJWIĘKSZA... -

Największy Elfie Świata

- jaka byłaś - i- dlaczego?

Wiesz, dzisięjszej muzyce brak
fantazji

Lepiej wspominać "kiedyś"
Przegrałaś w wojnie życia
- lecz była to piękna walka...

Samotnych dni i zimnych nocy
nie mógł Ci nikt wynagrodzić, ale...
Ty wierzyłaś!

Walczyłaś, Aniu, by wrócić
bo kochałaś taniec i śpiew!

Ty byłaś z nami za krótko
ale stałaś się legendą

Nigdy się nie spotkałyśmy
choć czuje Twój wzrok na sobie
(to ściany obwieszone
Twoimi zdjęciami patrzą)
- odeszłaś nim przyszłam na świat.

Jestem tak młoda...
Chce żebyś wiedziała,
że nigdy nie zapomnę
(bo zapomnieć nie umiem)
- nie umiem Cię zapomnieć
bo... Kocham Twoją muzykę!

Ciągle mnie zaskakujesz
- przecież kochałaś życie
i rozśpiewaną Italię.

Za Tobą ruszam do Sorrento
nie tylko we "Wspomnieniach"

Marta Matwiejczuk



- Dziękuję Anno -

W niebiańskiej ciszy skryła się Anna,
Zaglądam do niej w źrenice gwiazd,
Aż ją przywoła niczym hosanna,
Śpiew Eurydyki z anielskich miast.

Na firmamencie niebios rozbłysły
Tysiące iskier świetlistą mgłą,
Niczym łzy szczęścia w darze zawisły,
A każda gwiazda jest Anny łzą.

W archipelagu gwiaździstych cieni,
Nikt nie wypatrzy, która to łza,
Smutkiem, cierpieniem, czy skrą się mieni,
Czy szczęściem błyszczy, czy w bólu łka.

Dziękuję Anno za wzruszeń chwile,
Za serc uniesień jak barwne motyle.
Dziękuję bardzo za piosenki Twoje,
I za uśmiechów srebrzyste zdroje .

Najdelikatniej do snu kołysze,
Upaja zmysły anielski śpiew,
Jak słonko brzaskiem - rozbudza ciszę
Radosny, dźwięczny jej słodki śmiech.

Los bezpowrotnie skrył tajemnicę
Czy przeznaczenie, czy wiódł ją pech.
Serce dał wielkie, głosy słowicze,
W warkocze zaplótł i łzy i śmiech.

Jakże maleńki "Planeta Anna"
Niezapomnienia zostawia ślad,
Lecz serc plejadą jest German Anna,
Która spłakany utula świat.

Dziękuję Anno za Twe "Być może",
"Chcę być kochaną", "Człowieczy los"
I że "Nikt ciebie mi nie odbierze",
Bo w sercu moim Twój mieszka głos.

Dziękuję Anno...

17 grudnia 1999 r. "Szkrab"
Grażyna Kmita